Een dag uit het leven van: logopediste en onderzoeker Lianne Remijn

6.00 uur. De wekker zoemt. Niet eens omdat ik zelf moet opstaan, maar voor mijn zoon. Heeft hij zich niet verslapen? Is hij al uit bed? Mijn zoon is een gewone jongen van 18 jaar, zonder complexe medische aandoeningen, maar hij zit op een school waar te laat komen niet wordt geaccepteerd en waarvoor hij met de trein moet reizen. Dus blijf ik als moeder alert of dit goed gaat. Gelukkig hoor ik hem stommelen en kan ik mij nog even omdraaien in bed en mijn dag doornemen. Wat staat er vandaag op mijn programma?

Ik ben docent aan het hoger beroepsonderwijs bij de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen (HAN). Om 8.45 uur zie ik een groep van 18 derdejaarsstudenten, die de minor ‘Het kind centraal’ volgen in een multidisciplinaire onderwijseenheid. In dit semester leren de studenten om multidisciplinair te werken in de zorg voor kinderen. Het gaat hierbij om vaardigheden die je ontwikkelt om met ouders en kinderen om te gaan en vooral om aandacht te hebben voor de hulpvraag. Mijn rol is om de studenten te begeleiden bij hun opdrachten, maar ook om mijn ervaring met multidisciplinaire samenwerking te delen, zoals ik die ken van mijn jarenlange ervaring in de kinderrevalidatie en het eetteam van de Maartenskliniek.

Kennis doorgeven
Na deze 2 ½ uur durende les, volgt er een gesprek met vierdejaarsstudenten Logopedie die hun afstudeerscriptie schrijven. Het gaat hierbij om een onderzoek op het gebied van slikstoornissen. Hoeveel voedsel blijft er in de keel ‘achter’ bij mensen met een spierziekte? Een mooi onderwerp dat in samenwerking met het Radboudziekenhuis ingevuld wordt. Hierdoor lever ik een bijdrage aan de wetenschappelijke onderbouwing van de kennis over slikstoornissen. Studenten verkrijgen kennis op dit gebied en leren goed om te gaan met resultaten van onderzoek om uiteindelijk de beste mogelijke zorg voor de cliënten te bieden.

In de middag geef ik 3 uur lang een beroepsspecifieke cursus aan 15 logopedisten over het kauwinstrument; een observatie instrument om het kauwen bij kinderen te beoordelen. Hiervoor moet ik niet vergeten om kopieën te maken van de hand-out en het instrument op papier uit te delen. Aan de hand van dit materiaal kan ik de cursisten beter instrueren. Vanuit de praktijk heb ik verschillende video-opnames van kinderen die moeite hebben met het verwerken van vast voedsel. Het doel van de cursus is om het observeren van het kauwen te standaardiseren, maar ook om kennis te delen over de behandelopties. 

Alles voor de wetenschap
Tussendoor heb ik vandaag nog een uurtje tijd om aan het wetenschappelijk artikel van een onderzoek te werken dat samen met Danone heeft plaatsgevonden. Dit onderzoek betreft de voorkeur van gezonde kinderen in de leeftijd van 12-18 maanden voor de structuur en vorm van vast voedsel. Logopedie studenten hebben 30 kinderen geobserveerd die verschillende soorten voedsel aten. Dit onderzoek werd gehouden in samenwerking met de Hanze Hogeschool Groningen. Onderzoek doen gebeurt vaak met verschillende partners uit het werkveld. Dit is leuk en leerzaam.

Als laatste heb ik vanavond nog een Honoursprogramma, een programma voor studenten van alle gezondheidsstudies van de HAN die behoefte hebben aan een extra uitdaging. Ook hierbij staat multidisciplinair werken centraal. Een van de studenten zal aan de slag gaan voor de vereniging Nee-Eten! om het overzicht van alle eetteams te updaten. Hopelijk heeft de student een plan van aanpak klaar. Vanavond zal ik rond 21.00 uur weer thuis zijn. Helaas geen duidelijke pauze gehad of tijd om mijn mailbox te checken. Dat moet maar tot morgen wachten. Dan werk ik als programma coördinator van de academische master Logopediewetenschap aan de Universiteit Utrecht, waarbij studenten zich nog beter bekwamen in het doen van wetenschappelijk onderzoek.